Pojawienie się arcybiskupów gnieźnieńskich w Łowiczu spowodowało ogromny rozwój miasta. Stąd bliżej było do Krakowa i Piotrkowa, a w XVII wieku także do królewskiej Warszawy. Dlatego rzeczywista siedziba arcybiskupów została przeniesiona do Łowicza. Miasto to stało się centrum pastersko-administracyjnym archidiecezji gnieźnieńskiej oraz centrum Kościoła polskiego. W czasach bezkrólewia, kiedy prymasi Polski byli interreksami, Łowicz stawał się drugą "stolicą" Polski - chwilową siedzibą władcy.
Arcybiskupi gnieźnieńscy dbali o Łowicz, modernizując go i upiększając. W trudnych czasach wspierali również mieszkańców, m.in. nadając im różne przywileje czy zwalniając ich z płacenia podatków.