Krzysztof Antoni Szembek urodził się 25 III 1667 roku. Studiował najpierw w Akademii Krakowskiej, a następnie pogłębiał studia w Rzymie. Po powrocie do kraju został wyświęcony na kapłana. O jego awanse postarali się jego bracia stryjeczni: Jan, kanclerz koronny i Stanisław, biskup kujawski, którzy wprowadzili go na dwór królewski. Dzięki swoim talentom szybko uzyskał kolejne prebendy kościelne. Po dwudziestu latach gorliwego pasterzowania w 1739 roku król mianował siedemdziesięcioletniego Szembeka arcybiskupem gnieźnieńskim. Jako Prymas Polski wszczął on w Stolicy Apostolskiej starania o przywrócenie purpury dla metropolitów gnieźnieńskich, które uwieńczone zostały sukcesem dopiero w trakcie rządów jego następcy –  prymasa Komorowskiego. Był człowiekiem świątobliwym, którego nazywano santa anima. Mimo znacznych dochodów, nie gromadził pieniędzy, rozdając je ubogim. W testamencie cały skromny majątek przekazał na cele charytatywne. Prymas zmarł w Łowiczu po długiej chorobie 1748 roku w wieku 81 lat. Jego ciało pochowano w kolegiacie łowickiej. Serce zaś swoje polecił złożyć w kościele pijarów w Łowiczu.