Mikołaj Jan Prażmowski urodził się w 1617 roku w Prażmowie. Pochodził ze szlacheckiej rodziny i tytułował się herbem Belina. Po studiach prawniczych na Uniwersytecie Krakowskim dostał się na dwór królewski w charakterze sekretarza. Dalsze studia kontynuował w Rzymie, gdzie poznał królewicza Jana Kazimierza i zdobył jego zaufanie. Nominacja Mikołaja Prażmowskiego na arcybiskupa gnieźnieńskiego (30 IV 1666 roku) została wysunięta przez króla Jana Kazimierza. Wywołała ona poruszenie niechętnej mu szlachty. Król, promując go do najwyższej godności w Kościele polskim, pominął szereg zasłużonych i godnych biskupów. Rządy arcybiskupa Prażmowskiego ogólnie ocenia się negatywnie. Dokończył sprowadzenie pijarów do Łowicza (1668 roku), którym Jan Szumowski wystawił kościół, klasztor i szkołę. 14 X 1668 roku dokonał konsekracji kolegiaty, której przebudowę rozpoczął prymas Maciej Łubieński. Był jednak bardziej politykiem niż prymasem. Zmarł przedwcześnie w 56. roku życia w 1673 roku na zamku w Ujazdowie na chorobę płuc. Zgodnie z jego decyzją przewieziono jego zwłoki do Łowicza, gdzie został pochowany.
- Był najbliższym współpracownikiem króla Jana Kazimierza, pełnił urząd kanclerza wielkiego koronnego.
- Po objęciu rządów przez Michała Korybuta Wiśniowieckiego stanął w opozycji antyrządowej starając się obalić króla.
Mikołaj Prażmowski nazywany był „ślepym oczkiem”, „ślepym konsyliarzem”, „cyklopem”, ponieważ w młodości stracił oko.